Góra Parkowa charakteryzuje się niezbyt długimi, ale nieco stromymi zboczami o maksymalnej wysokości 420 m n.p.m. Teren poprzecinany jest dolinami potoków. Rzeźba terenu robi wrażenie, ponieważ jest bardzo urozmaicona. Występuje tu las mieszany pełniący funkcje wodochronne i glebochronne, bez prawnego statusu ochronnego. Jest to także park rekreacyjny wyposażony w ścieżki pisze, rowerowe, place zabaw dla dzieci oraz ścieżki dydaktyczne (niestety niezbyt dobrze utrzymane), które obejmują punkt widokowy „Taras” czy „cmentarz choleryczny”.

Góra Parkowa w Starym Sączu jest idealnym miejscem na wiosenny spacer.

Historia Miejskiej Góry – fauna i flora

Kompleks leśny Miejska Góra został utworzony w 1987 roku. W jego skład wchodzą mieszane drzewostany tworzone przez: 

    • jodłę pospolitą z domieszką dębu szypułkowego.

    • modrzew europejski,

    • sosnę zwyczajną,

    • sosnę czarną,

    • świerk zwyczajny,

    • jesion,

    • grochodrzew,

    • jawor,

    • buk.

Na uwagę zasługują najstarsze fragmenty drzewostanu, m.in. 100-letnie jodły, 110-letnie modrzewie europejskie, czy 120-letnie sosny czarne. Po 70 lat mają natomiast jawory oraz wiąz górski. W poszyciu i runie drzewostanu można zaobserwować dzikie róże, bez czarny, mchy, paprocie, szczawika zajęczego, fiołki leśne, zawilce gajowate, konwalie majowe, kopytniki pospolite oraz lapiężniki białe.

Co ciekawe, na Górze Parkowej można spotkać salamandrę plamistą. Na zachodnim stoku kompleksu leśnego, niedaleko od drogi prowadzącej na Szczawnicę znajduje się naturalne oczko wodne, które wiosną wypełnia się kijankami, głównie kumaka górskiego.

Ważnymi mieszkańcami kompleksu leśnego są również ptaki, takie jak zięba pospolita oraz dzięcioł duży (rzadki okaz), którego bardzo trudno jest zobaczyć. Zostawia jedynie ślady w postaci dziupli w drzewach. Wśród ssaków prym wiodą wiewiórki pospolite, sarny, jelenie europejskie oraz dziki.